Sevgili Denizli’m,
Dün 14 Şubattı.
Biliyorum 14 Şubatı yılın diğer günlerinden ayırıp sevgililerle olan muhabbeti bir güne indirgeyivermişlerdi. Bugün 15 Şubat. Sanki sevgililerin günü değil!..
Sevgili Denizli’im,
Hemen itiraf edeyim; sana olan duygularım aynen şarkı sözündeki gibi: “Seni uzaktan sevmek aşkların en güzeli!”
Niye bunları yazdım biliyor musun?
www.izmirkenthaber.com da İzmir’e olan sevgilerimi açık seçik kamuoyu önünde dile getirince senin biraz alındığını; kıskançlık gösterdiğini imâ etti dostlarım…
Bilirsin Denizli’m, insan ömrü bir ırmak akışına benzer: Irmakların bir çıktığı yeri/gözesi/kaynağı vardır. Bu noktadan itibaren akmaya başlar: Nerelere varacağını, nelerle karşılaşacağını, nasıl bir akış düzeni olacağını bilmez. Hattâ, hangi yerde nerelerden hangi suların kendisine karışarak suyunu zenginleştireceğiniz/debisini artıracağını da bilmez. Ona akmak yaraşır ve denize kavuşmak yaraşır.
İnsanın da bir doğduğu yeri yurdu vardır, sonra nerelere gideceğini, hangi şehirlerde yaşayıp nelerle karşılaşacağını bilmez. Ne var ki her yaşadığı yeni belde onun hayatına bir şeyler katar.
Konuya bu noktadan baktığımızda, ben “Güney’den esti rüzgârım” diye de şiirleştirdiğim duygularımla Güney ilçesinde doğmuşum 1954’te. İlk ve orta okulu Güney’de okudum. On beş yaşında okuma macerasıyla Güney’den çıktım1969’da. Önce bir yıl Aydın’da devamında Nazilli’de liseyi okudum. Ailecek Nazilli’ye yerleştiğimiz için Nazilli hayatımızda var olmayı hep sürdürdü. Nasıl sürdürmesin ki, annemi, dayımı, yengemi ve eniştemi Nazilli toprağına emanet ettik. Dört yıllık Ankara dönemi 1973-1977 hayatımızın çok özel bir dönemi oldu her yönüyle. Bir yıl Uşak’ta öğretmenliğin ardından 1978-2018 arasında kırk yıl hep Denizli’de yaşadım.
Denizli Lisesi, Denizli Anadolu Lisesi, Anafartalar Lisesi, Denizli Eğitim Yüksek Okulu, Denizli Mimarlık Mühendislik Fakültesi, Denizli İl Millî Eğitim Müdürlüğü ve Pamukkale Üniversitesi derken gazete yazılarıyla, TV programlarıyla, konferanslarla ve gezilerle tabir câizse Denizli vilayeti kazan biz kepçe kırk yıllık bir aşkla yaşadık iki sevgili misali Denizli’m seninle…
Sevgili Denizli’m,
Sana olan duygularımı ve sevgimi bir tek şiirle değil, “Al Gözüm Seyreyle – ŞİİRLERLE DENİZLİ” adını verdiğim bir kitaplık şiirlerle sunmuştum sana… O kitapta yer alan özel bir şiirimle de şöyle seslenmiştim sana:
ÂŞIK OLDUM DENİZLİ’YE
Pamukkale beyazıyla
Honaz Dağı ayazıyla
Babadağ’ın niyazıyla
Âşık oldum ben bu şehre
Âşık oldum Denizli’ye…
13 Şubat 2021 cumartesi günü üç aylar başladı. Malum olduğu üzere, zamana, mekâna, ortama ve yaşanılan yerlere anlam yükleyen insandır: Ya da her kutsalın bildirdiği her türden kutsal onu kabul eden ve inanan mensupları nazarında anlam kazanmaktadır. Bunun gibi yaşanılan yerler de insanda bıraktığı anılar ve yaşanmışlıkların bıraktığı izlerle anlam kazanmaktadır.
Bu bağlamda konuya baktığımda, benim için Güney-Aydın-Nazilli-Ankara-Uşak ve şimdi de İzmir; bir çekirdeğin toprakta filizlendikten sonra her büyüyüşü bir bütünün büyümesi gibi bir sonuç ortaya koyuyorsa yaşadığım her yeni mekân da benim hayat ağacımı büyütmektedir.
Her yaşadığım beldenin cennet vatanımızın bir köşesi, her şehrimizin vatan kolyesinin bir incisi ve “Mülk Allah’ındır!..” kabulüyle her birisini canımdan çok sevdiğimi beyan etmek isterim “14 Şubat Sevgililer Günü” vesilesiyle… Muhabbetle…
