3 Aralık Dünya Engelliler Günü” dolayısıyla Birleşmiş Milletler tarafından 2030 gündemi: “Kimseyi geride bırakma!..” olarak belirlenmiştir.
Başlığı okur okumaz zihnimde bir pencere açıldı. Zihnim beni aldı 1980 Aralık-Mart arasında İstanbul Tuzla’da yaşadığımız askerlik günlerine götürdü.
Kadir İnanr’ın yer aldığı bölük asker arasında alayın magazin bölüğü; çünkü özellikle magazin habercileri onun bölüğüyle görüştürülüyor, fotoğrafı onlar veriyor.
TOBB Başkanı sevgili Rifat Hisarcıklıoğlu’nun da yer aldığı bizim bölük ise alayın gösteri/denetleme bölüğü. Bölük komutanı Yüz başı Abdullah Ataman . Nam-ı diğer; killing; Ataman Yüzbaşı:
Denetim öncesinde sıkı bir eğitim süreci yaşıyoruz. Her gün tam teçhizatlı beş kilometre koşuyoruz. Bizler uzun boydan dolayı en ön gruptayız. Arkalarda kimler geride kalıyor göremiyoruz. Ataman Yüzbaşı olağanüstü bir gayretle bizleri denetime hazırlıyor.
Denetleme günü geliyor. Ataman yüzbaşı revire çıkmayı, rapor almayı yasaklıyor. Bölüğün tamamı denetlemeye katılacak diyor.
Aramızda iktisat mezunu Bülent adında bir arkadaşımız var. Bülent’in vücut dokusu koşmaya ve silahlı hareketleri yapmaya uygun değil. Onun için koşamıyor. Bizler yüzbaşımıza adetâ yalvarıyoruz: “Yüzbaşım, Bülent’e bugün izin verin, rapor aldırın. Denetime katılmasın. Çünkü Bülent koşamayacağı için bölüğümüz beş km koşuyu zamanında tamamlayamayacak. Silahlı hareketleri zamanında yapamayacak!.. Bülent bu denetimden muaf tutulsun!..
Ataman Yüzbaşı kesin kararlı: “Mademki Bülent de askerdir ve aranızdadır, bu denetlemeye Bülent de sizlerle katılacaktır. Bu konuda bir daha söz istemiyorum!..”
Denetleme başlıyor… Önce silahlı tam teçhizatlı beş kilometre koşumuz başlıyor. Eğitim alanındaki parkurun etrafında turluyoruz. Beş km tamamlandı. Parkurun kenarında yol boyunca bekliyoruz. Hepimiz merak içerisindeyiz Bülent ne yaptı acaba diyoruz içten içe…
Aradan on dakika geçiyor bakıyoruz Ataman yüzbaşı yanında Bülent’le yürüyüp geliyorlar. Onları görünce bölükte herkesin yüzünde bir duygu yayılması yaşanıyor. Bir fısıltı yükselmeye başlıyor aramızda : “Hadi Bülent!.. Gayret Bülent!.. Az kaldı Bülent!..”
Ve parkuru tamamlıyor bölüğümüz… Ataman Yüzbaşımız komutuyla hazır ol vaziyetindeyiz. Yüzbaşının sesi yükseliyor: “Arkadaşlar, arkadaşlar askerlikte bir kuraldır: Yürüyüşe çıktığında sorumluluk aldığında “Kimseyi geride bırakma!..” Önemli olan askeri birliğin bütün olarak zayiat vermeden hedefe vardırılabilmesidir.
İşte o gün Ataman Yüzbaşı hayatımızın dersini vermişti bizlere…
1992 yılında Birleşmiş Milletler Genel Kurulu'nun 47/3 sayılı kararı ile ilan edilen “3 Aralık Dünya Engelliler Günü” Uluslararası Engelliler Gününün amacı şöyle açıklanır: “Toplumun ve toplumun her alanında engelli bireylerin haklarını ve refahını teşvik etmeyi ve engelli bireylerin durumuna dair politik, sosyal, ekonomik ve kültürel yaşamın her alanında farkındalık arttırmayı amaçlamaktadır.”
“Birleşmiş Milletler tarafından 2030 Gündemi kapsamında hedef olarak
belirlenmiş olan ve ülkelerin ortak ihtiyaç ve ilgilerini içeren Sürdürülebilir Kalkınma Hedefleri’nin oluşum süreci, sistematiği, yapısı ve ilişkiselliği” çerçevesinde önemli olan nokta da engelsiz bir dünya oluşturulabilmesidir.
Efendim, şu veya bu şekilde bedenini veya zihnî melekesini gerektiği gibi kullanamayan insanlar için yapılması gereken en temel insan hakkı hayatın içerisinde oluşturulan her türlü ortamın onların konumları da dikkâte alınarak düzenlenmesidir. Esas olanın bu tür kimselerin kimseye muhtaç olmadan, kimseye minnet duymadan, kimsenin yardımına gerek olmadan hayatlarını devam ettirebilmelerinin sağlanmasıdır.
Son söz engelli insan yoktur; engellenmiş insan vardır. Önemli olan konu da bu insanların engellenmişlik konumlarının giderilmesidir.
Muhabbetle…
