“Gözler ki birer parçasıdır sende İlahın,
Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın,”
Der “Geri Gelen Mektup” şiirinde Hüseyin Nihal Atsız…
Gözler kalbin penceresidir, kapısıdır… Gözlerinize bakmıyorsa bir kadın onun kapısı kilitli demektir. Siz onun için bir anlam ifade etmiyorsunuz demektir. Anadolu’nun geleneksel kültüründe yolda yürürken kız çocuklarının ilk eğitimlerinden birisi sağa sola bakmamalarıdır; hele hele erkeklere hiç bakmamalarıdır.
Halk arasındaki âşık olmayı tarif ederken, “Sevisi akıvermiş!..” tabiri de yine göz göze gelindiğinde yaşanan bir duygudur ki, günümüzün elektrik alma sözüyle anlatılmak istenen de budur. Kalpten kalbe varan gizli köprülerin kuruluverdiği anlar yine ilk göz temaslarının yaşanmasıyla ortaya çıkan durumlardır.
Uzamanlar, etkili bir iletişimin ilk ve değişmez şartı olarak göz temâsını ilk sıraya alıverirler. Doğrudur; insanlar diğer insanlara karşı hissettikleri olumlu olumsuz her türlü duyguları gözleriyle-bakışlarıyla anlatırlar. Korku, öfke, sevgi, merhamet, kızgınlık, sitem, şaşırma vb Onun için “Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın,” derken şâirin dikkât çekmek istediği de budur.
Değerli okurlarım bütün bunları niye mi yazdım; niye yazdığımı anlamak istiyorsanız 14 Aralık akşamına kadar Turan Bahadır Sanat Galerisinde açık olan, DEHA20 gazetesinde uzun yıllardır yazı arkadaşımız olan, ilimizin ülke çapındaki önemli kadın ressamlarından olan sevgili Ömür Eke Hanımefendinin “Yeryüzü Tanrıçaları” başlığı altında “Kadın Ruhu” adını verdiği kadınları konu edinen resim sergisini görün derim.
Şimdi öncelikle benim bir resim eğitimim yok. Sadece iyi bir resim sergisi izleyicisiyim ve de sergiyi gezerken değerlendirme yapan ressam dostlarımızın iyi bir dinleyicisiyim. Tam da bu noktada resimlerin resim sanatı çerçevesindeki değerlendirmelerini erbabına bırakıyorum haklı olarak. Kişisel olarak da bende yarattığı algıyı paylaşıyorum siz değerli okurlarımla.
Beni o sergide en çok etkileyen unsur sevgili Ömür Eke’nin her bir tablodaki farklı kadın karakterinin gözlerine yüklediği derin anlamlar oldu. Kimisi çok mutlu, kimisi çok mutsuz, kimisi çok kırılmış kimisi özlem dolu. Kimisi derin düşüncelere dalmış kimseyi görmüyor, kimisi uçuk hayaller peşinde…
Ömür Eke’nin tablolarına aktardığı kadınlar sosyal hayatın içinde belli bir kesimin kadınları. Kentli kadınlar. Kültürlü, entel, biraz da bohem kadınlar… Bu sergide tarla toprak harman vb hayat mücadelesi veren kadın aramayın. Şimdi tam da bana göre serginin püf noktası burada: Sanılır ki dünyalık her şeye sahip olan kadınlar çok mutludur; öyle ya dünyalıkları tamamdır hiçbir eksikleri yoktur. Bir elleri yağda bir elleri baldadır. Bunun böyle olmadığını Ömür Eke’nin konu edindiği kadınları bakışlarıyla-gözleriyle veriyorlar sergiyi gezenlere.
Açılışta Yılmaz Kahraman ustanın Ömür Eke resimleriyle ilgili değerlendirmelerinde konuyu Kibele’den bugüne getirişini ve devamında da Doç. Dr. Feryal Orhun Beykal’ın, Doç. Dr. Nuray Mamur’un, Öğr. Gör. Barış Bozok’un, Yard. Doç. Dr. Bekir İnce’nin Araş. Gör. Cerene Tekin Karagöz’ün akademik değerlendirmelerini dinleyince işte bu dedim, bir sergiyi gezmek; bilenlerden dinleyerek gezmek…
Bu yıl önce Urla’da “Yorgo Seferis Sanat Galerisi”nda ardından İstanbul’da “Venüs Sanat Galerisi” sanat severlerle buluşan kadınlar konulu sergisini kentimizde görmek ve gezmek gerçekten çok önemliydi resim severler açısından. Özellikle de PAÜ Eğitim Fakültesi Resim ABD öğrencilerinin hocalarıyla beraber sergide olmaları olması gereken ayrı bir güzellikti. Ben bunu hem akademinin hayata açılışı hem de Ömür Eke’nin akademi dünyasıyla kurduğu olumlu ve güzel ilişkilere bağlıyorum.
Efendim, sergiyle ilgili duygularımı yazımın hemen başlığımda yazmıştım… “Gözler Bir Ömür” diye… Sevgili Ömür EKE ressamımızı kutluyoruz. Daha nice eserler-bu sefer kitabıyla beraber- ve sergilerini diliyoruz. Muhabbetle…
NOT: Sergiyi mesai saatleri içinde 14 Aralık 217 akşamına kadar gezebilirsiniz.
