1 Mart 2000 yılında aramızdan ayrılan Özay Gönlüm şurası muhakkak ki son elli yıllık zaman dilimi içerisinde ülkemiz genelinde insanımız tarafından çok sevilen ve unutulmayan Neşet Ertaş, Zeki Müren, Barış Manço gibi  birkaç sanatçımızdan birisidir.

Özay Gönlüm ne yapmıştır da halkın sevgisine mazhar olmuştur, milletimizin tamamına kendisini sevdirebilmiştir vb soruların cevabını vermeden Özay Gönlüm’ü anlamak mümkün değildir. Çünkü sadece ona övgüler düzmek, alkışlamak, ölüm yıl dönümlerinde törenler düzmek ve bilinen beylik sözlerle övmek ne onu yüceltir ne de anlaşılmasını sağlar. Oysa Özay Gönlüm bir Türkiye gerçeğidir tam da ülkenin geçirdiği sosyolojik evrimler içerisinde değer kazanmaktadır.

Özay Gönlüm de Cumhuriyet dönemindeki tıpk Aşık Veysel,  Neşet Ertaş, Barış Manço, Cem Karaca, Zeki Müren gibi sosyal olayların merkezinde yer alan ve kendine özgü sanatçı kimliğiyle toplumu çekip çeviren bir kimliğe sahiptir.

Aşık Veysel cumhuriyetin önem verdiği değerleri şiirine taşıyan ve rejimin olmasını istediği değerleri özellikle radyoyla toplumun yeni buluştuğu dönemlerde insana dokunan yanık sesiyle köylüyle ve halkla buluşturan onları sevimli hale getiren özel bir kimliktir.

 Neşet Ertaş özel icrası, sözleri ve besteleriyle abdal müziğine toplum nazarında tarihsel süreç içerisindeki en yüksek seviyede itibar kazandırmış özel bir isimdir.

Barış Manço ve Cem Karaca aynı dönemde aynı tarzda yaptıkları müzikle toplumla bütünleşmişler değişen toplum katmanlarının simgesi olmuşlardır.

Zeki Müren Şarkıları ve konuşmalarındaki muhteşem Türkçesiyle devletin olmasını istediği ortak konuşma Türkçesinin klasik  bir sesi olmuş, bu yanıyla sevilmiştir.

Özay Gönlüm toplumun televizyonla buluştuğu ekranların başından ayrılmadığı bir dönemde, köyden şehre göçün en yoğun yaşandığı dönemlerde toplumun yüzünü güldürmede özel bir yere ve kimliğe sahip olmuştur.

Onun sesi özellikle Umman Ninenin Mektupları seslendirmesiyle toprağın ve yurdun sesi olmuştur. Sade insan televizyonlardan ilk defa kendisi gibi konuşan güler yüzlü bir sanatçıyla buluşmanın huzuru ve sevincini yaşamış, onun şahsında kendisini köyden şehre gelmiş köylü kimliğiyle değerli hissetmiştir.

1970 li yıllar ideolojinin, siyasal kavgaların, sanayileşmenin, iç göçün, öğrenci olaylarının, ekmek kavgasının birbirine girdiği yıllardır. İşte onca karmaşanın içerisinde ekranlarda bir gülen ve güldüren adam vardır: Özay Gönlüm…

Mehmet Yılmaz’ın kaleme aldığı Umman Nineden Mektuplar’daki kurgular ve olaylarla toplumsal konuları tıpkı tiyatrolarda olduğu gibi güldürürken düşündüren bir özle sunmasıyla dilden dile dolaşmaya başlamış, her nerede okuduysa toplum can kulağıyla onu dinlemiştir. Toplumun ilk kez tanıştığı plaklar, sinemalar, İzmir Fuarı, Radyo yayınları ve de televizyon ekranlarında her nerede olursa olsun yer alışı tıpkı kış ortasındaki güneş gibi, insanımızı ısıtmış, sevdirmiş ve de gönüllerinde yer edinmiştir.

Özay Gönlüm, toplumun sevgiye en çok muhtaç olduğu dönemlerde otuz yılı aşkın sanat icrasıyla bu ihtiyaca cevap verdiği için bu kadar çok sevilmiştir. Çünkü onun yaşadığı dönem arabeskin müzikte, sinemada, edebiyatta en ağdalı şekliyle toplumu ağlattığı bir dönemdir. İnsanlar günlük hayatlarında zaten bin bir türlü sorunla boğuşmaktadır. Aile ya da üç beş kişi bir araya geldiğinde Özay Gönlüm’ü dinlediğinde onun türkülerinde, sesinde, sazında ve de konuşmalarında dertlerini unutmakta, gülebilmekte ve de geleceğe umutla bakabilme konusunda bir ışık yakalamaktadır.

Bu bağlamda aslında Özay Gönlümlü yıllar müziğiyle, şiiriyle, sinemasıyla, bütünüyle sanatıyla, sosyal ve siyasal olaylarıyla birlikte ele alınması ve üzerinde sosyolojik anlamda akademik çalışma yapılması gereken yıllardır.

Bu vesileyle Özay Gönlüm’ün şahsında sanatıyla toplumun önünü aydınlatan, yüreğini ferahlatan, yüzünü güldüren bütün sanatçılarımızı saygıyla anıyoruz… Temennimiz odur ki sanatçıların kıymeti sağlıklarında anlaşılsın, verilen değer ifadesini bulsun… Yaşayanlara sağlıklı ömürler önden gidenlere rahmetler dileğiyle.  Muhabbetle.