“ SAYIN BA(Ş)KANIM…”

Oldum olası “vekilim” sözcüğünü sevmem. Bana sanki öyle gelir ki, bu uygunsuz ve yarım yamalak sözcük “milletvekili”ndeki o gizemli karizmayı bir anda “yerle bir eder.”

Belki sırf bu nedenle Denizlili sevenleri , O’na genellikle “Başkanım” diye hitap eder.

Ben de aynı…

Bir ara kendisine “Başkanım, ortadaki şu (ş) harfini inşallah bir gün kaldırmak nasip olur” demiştim de, hiç karşılık vermemiş sadece gülümsemişti.

“Başkan” lider kişiliği, vizyoner yapısı, atılımcılığı, yenilikçiliği, hitabeti, teşkilatçılığı, sanatseverliği ve daha birçok yönüyle Denizli’de “çok özel” bir karizmaya sahiptir.

Esasen Belediye Başkanlarının estetik ve sanat yönlerinin mütebariz olmasının gerektiğine inananlardanım. Kuşkusuz “Başkan” da öyle. Belki bu nedenledir ki, Denizli bugün caddesi, bulvarı, yolları, kaldırımları, parkları, yeşil alanları ve diğer üst yapı öğeleriyle birçok Avrupa şehrini fersah fersah geride bırakmıştır.

Nihat Zeybekçi, tıpkı “Çoban Sülü”nün basamakları ikişer üçer atlayarak Cumhurbaşkanlığına kadar yükselmesini andıran bir tempoyla, Ekonomi Bakanlığı koltuğuna oturmuştur. Zaten basına yansıyan hayat hikayesi de bazı yönleriyle Sayın Demirel’e benzemiyor mu?

“Başkan’ın, birçok olumlu yönünün yanında hiç mi olumsuz yönü yok” diyenleriniz çıkacaktır elbet… Olmaz olur mu? Çünkü o da bir insan.

Mesela O’nun kişisel imajı, “ biraz mağrur, mesafeli ve ulaşılamaz” gibi bir algının bazı insanlarda oluşmasına yol açıyor. Oysa ben ne zaman kendisinden randevu istemişsem, en geç üç-dört saat sonra görüşme imkanım olmuştur.

Aslında bu tür bir algının O’nun gerçek yüzünü yansıtmadığını defalarca görme fırsatım oldu. Ayrıca Denizli Devlet Hastanesindeki idarecilik hayatımızda bize sürekli destek oldu, bizi motive etti.

O şimdi Ekonomi Bakanı…

Zor bir dönemde, zor bir göreve getirildi.

Ama O zaten zor görevlerin adamı değil mi?

Denizli’mize ve Milletimize hayırlı ve başarılı hizmetler üretmesini temenni ediyorum.

Yolunuz ve bahtınız açık olsun Sayın Bakanım!