TDK Sözlüğüne göre dogma; bir otorite tarafından ortaya konan, her türlü araştırmaya, incelemeye kapalı olarak kabul ettirilmeye çalışılan her türlü görüş ve inanış.
Bir başka tanımı; doğruluğu deneyden geçirilmeden, sınanmadan kabul edilen bir öğretinin ya da bir ülkünün dayanağı yapılan sav.  
            Bizim tanımımız; kendi görüşünün en doğru ve tartışılmaz olduğuna inanan, böyle görmeyenleri cahil, cühela, salak, aptal, düşman gören insan veya ideoloji dogmatiktir.
            Bir insan neden kendi görüşünü tartışılmaz görür? Neden ‘acaba’ diye sormaz, incelemeye, araştırmaya, sağlamasını yapmaya ihtiyaç duymaz?  
            Bunun altındaki tek neden güven duygusudur. Zira mevcut bilgilerini dünyada en güvendiği annesi, babası, dedesi, büyük annesi, öğretmeni, din adamı vermiştir Onlardan aldığı bilgiler kendisine sağlam bir zemin oluşturmuş ve o zemin sayesinde kendini güvende hissetmektedir. Bu bilgilerin yanlış olduğunu görürse güvendiği zemin kayganlaşır. Bu yüzden çoğunluk sorgulamayı göze alamaz.
Sorgulayanlar, bu bilgilerin topluma uyum sağlamaya yaradığını, hakikatle ilgisi olmadığını görürler. Bunu görüp kabul edenlerin güvenle bastığı zemin ayağının altından kayar gider. Büyük bir deprem yaşamış gibi yerle bir olurlar. Yıkımın bedeli çok ağırdır ama eskiyi yıkılmadan yeni inşa edilemez.  
            Din ve ideolojiler dogmadır. Her ideolojinin bir hakikati vardır. İdeolojinin mensupları onun hakikatine inanır, başka hakikat aramazlar. Olsa olsa kendi hakikatini başkalarına satmaya çalışırlar. Günümüzde olup biten tam da bu gibi görünüyor. Herkes kendince doğruyu bulmuş. Kendi hakikatine burun kıvırana bile tahammül edemiyor.  
            Dogmatik bir görüşün mensubu olarak; kendin gibi olanlara sempati duymak, diğerlerini öteki, düşman görmek… Aklına takılanları yok saymak, kalbinin onaylamadığına razı olmak… Bu Yunus Emre’nin ‘Yaradılanı severim yaradandan ötürü’ şiarına hiç uymaz.  Daha doğrusu sevmenin, koşulsuz sevmenin önündeki en büyük engeldir.
Dogmatik düşünce; ‘Sana benzemeyenler tehlikelidir’ der. Korku temellidir.  Sevgi korku yokluğu diye tanımlanır. Dogmatik düşüncelerden kurtulmadan korkudan kurtulmak mümkün değildir.  Dogmatik bilgilerle hesaplaşmak, korku temelli yaşamdan sevgi temelli yaşama adım atmaktır.