Dünyaya gelmiş olan insanın çalışıp çabalaması, hatta yaşayabilmesi için bir amaca, bir anlama ihtiyacı vardır.  Tam bu nedenle her çocuğa onu güdüleyecek hazır bir anlam paketi verilir. Vatanı, devleti, milleti, dini, ailesi için yaşamak vb. gibi. Hazır paketin amacı çocuğun kendini topluma adamasını sağlamaktır.

            Çocuğu eğitmek için aile ve toplum ceza ve ödül yöntemini kullanır. Cezalandırılan çocuk bunu ölüm tehdidi olarak algılar. Ölüm korkusu ile önce anneye sonra babaya, aileye, öğretmene, kültüre, topluma uyumlanır. Böylece çocuk kendi isteğinden vazgeçerek toplumun istediği gibi biri olur.     

            Ölüm korkusu ile bir kalıba sokulan çocuk bundan etkilenir. Bu korku yetişkinlikte; dışlanma, suçlanma, utandırılma, cezalandırılma, zarar görme ve otorite korkusuna yol açar. Bu korkuyla yaşamak tedirgin edici, ıstırap vericidir. Bundan kurtulmanın yolu toplumun giydirdiği kalıbın dışına çıkmaktır. Bu yola girmenin dışlanma, yalnızlaşma tehlikesi vardır. Buna cesaret edemeyenler mevcut duruma razı olmanın çaresini aralar. Bunun için mevcut durumun kötü yanlarını görmezden gelip iyi yanlarını yüceltmeye çalışırlar. İşte buna savunma mekanizması diyorlar.

            Savunma mekanizmasına dayalı yaşam, sıkıntıları avutmaya adanmış bir hayattır. Bu kişilerin içinde, görmezden geldiklerinin oluşturduğu duygusal bir birikim vardır. Bu birikim her an patlamaya hazır bir bomba gibidir. Bu kişiler kolayca tahrik olur abartılı tepki vererek hem kendilerini hem etrafındakileri sıkıntıya sokarlar. Kolayca tahrik olan bu yapıyı tanıyıp çaresine bakmanın imkansız olduğunu sanırlar. Bunu kader, fıtrat gibi görürler. Duruma razı olmaya çalışırken, başkalarından anlayış beklerler. Bir başka deyişle huzurlarını başkasının anlayışına emanet ederler.

Savunma mekanizmasıyla yaşamak, ölüm korkusuyla giydirilen kalıbı baş tacı yapmaya çalışmaktır. Baş tacı yapılmaya çalışılan şey gerçekte prangadır.

Hazır anlam paketinden bir hayır görmediğini fark edenler, kendi anlamını bulmaya yönelirler. Eğer kişi kendi potansiyelini keşfederek, kendini bulma yolculuğuna çıkarsa kendi anlamını bulma şansını elde edebilirler.           

Bu yolun yolcuları prangalarını fark edip onların tutsaklığından yavaş yavaş kurtulmaya başlarlar. Kurtuldukça özgürleşirler, bireyleşirler. Özgür bir birey olanlar;  olan bitene bütüncül bakabilir, olanı olduğu gibi görür, iyi ve kötüden bağımsızlaşır ve adil olurlar. Daha ne olsun!