Sözlük anlamına göre standart; genel ölçütlere, kurallara ve genel beğeniye uygun olan. Çifte standart; kişiye göre veya duruma göre farklı davranışlarda bulunma, tutarlı olamama.  

            Herkes bir birinden standart davranış bekliyor. Bekliyor beklemesine de anlaşılan pek bulamıyor. Bu yüzden olsa gerek en çok yakınma konusu çifte standarttır.  

İnsanlar neden standart yerine çifte standardı tercih ediyorlar?  

            Standart olabilmenin birinci koşulu, adil olabilmektir.  Adil olabilmenin birinci koşulu ise tarafsız bakabilmektir. Oysa herkes çoktan tarafını seçmiş Taraflar olayları olduğu gibi görmek yerine oldukları gibi görüyorlar.  Günümüzdeki taraftarlık ‘karşı tarafın söylediği her şey yanlış, bizim tarafın söylediği her şey doğru!’ diyerek ne yazık ki zirveye ulaştı.  

            İnsanları aile ve toplum taraf yapıyor.  Toplumun devam edebilmesi için fertlerin birlik içinde olması gerekir. Toplum bunu sağlamak için fertlere kutsal bir ideoloji sunar ve bunu benimsetir. Bu ideoloji ile yetişen yetişkinin önünde iki seçenek vardır. Birincisi, benimsetilen ideolojiye göre yaşamak, ikincisi mevcut durumunu değerlendirip gördüğü eksikleri, yanlışları değiştirmek.  

Birinciler inşa edilmiş bir yapıyı korumaya çalışırlar. Başka bir seçenek göremezler.  Kendine benzeyenleri dost, benzemeyenleri düşman gibi görürler. Onların kutsal amacı kendi tarafını çoğaltmak ve koruyup kollamaktır. Bu amaç uğruna yapacakları eylemlerde adaleti umursamazlar. Bu durumu çok olağan saydıkları için çifte standart uyguladıklarının farkına bile varamazlar. Adil davranmaya davet edenleri bozguncu gibi görürler.    

Bireysel olarak kendini var edemeyenler acizliklerini biz olarak gidermeye çalışırlar. Biz olanlar taraf olurlar ve o tarafın doğrularını doğru sayarlar. Taraf oldukları için adil olamazlar. Adil olamayanlar dürüst davranamazlar. ‘Muhabbet kusurları örter,’ misali kendi tarafının kusurlarını göremezler.  Kendilerine benimsetilmiş bir ideolojinin tarafı olarak yaşar giderler.    

 Adil bir bakış açısı olmadan gerçeğe, huzura ulaşılamayacağını fark edenler evrensel doğrulara ulaşmanın yolunu ararlar.