İnsanlar, içini yakan, huzursuz edici duygulara olumsuz duygular diyorlar. Bu duyguları mümkünse hiç duymak istemiyorlar. Olumsuz duygular hissettiklerinde süratle bu duygulardan çıkmak ve içini hoş eden duygulara ulaşmayı istiyorlar. Bu istek çok masumdur ama anlamsız ve imkansızdır.  

            Nedenine gelince:  

            Duyguları olumlu olumsuz diye sıfatlamak acaba ne kadar doğrudur. Duyguların tümü doğaldır, insancadır. Doğal ve insanca olan duyguları olumlu olumsuz diye nitelemek onları insanca ve doğal olmaktan çıkarır. Bu nitelemeye göre olumlu duygular iyi, olumsuzlar kötü olmuş olur. O zaman iyi duyguları istemek, kötü duygulardan kaçınmak gerekir.  

            Çok akıllıca görünen bu yöntem acaba işe yarar mı?  

İnsan dışsal acılardan kaçınabilir ama içsel acılardan kaçınamaz. O halde ben acı veren duygu yaşamak istemiyorum diyenleri hüsran beklemektedir. Sadece hüsran değil bu yolun yolcuları acı yaşadıklarında başarısızlık da hissedeceklerdir. Hüsran ile üzüntü başarısızlık hissiyle öfke duyacaklardır.  

İçimizi yakan olumsuz duygulardan kurtulmanın bir yolu yok mu?  

Duygular düşüncelerimizin ürünüdür. Kafamızda korkutucu bir düşünce geçince korkar, coşturacak bir düşünce olunca coşarız. Düşünceler kafamızdan çok süratli bir biçimde aktığı için, insanlar düşüncelerinin pek farkına varamıyorlar. Ancak duygular kendilerini apaçık, bazen yaşanan olaya nazaran abartılı biçimde kendini gösterdiği için duygular gözden kaçmıyor. Öyleyse işimiz kolay, düşüncelerimize hükmedelim ve daima olumlu duygular duyalım! İşte bu imkansız!  İnsanlar düşüncelerine hükmedemezler. Bu durum gerçekte insanın yararınadır. Şöyle ki; eğer düşüncelere hükmedebilseydik hayatımızı kurtaran reflekslerimiz sekteye uğrardı. O zaman hayati tehlikeden süratle kaçınamazdık.  

Acıdan kaçınma çabası bir nevi hayatı kontrol etme çabasıdır. Hayatı akışını, doğallığını kabul etme yerine ona hükmetme isteğidir. Tabii ki beyhude bir çabadır ve daha büyük bir acı kaynağıdır.  

Elimiz ateşe değdiğinde acı duyarız. Bu acı bize tehlikeyi haber verir bu sayede elimizi yanmaktan kurtarırız.  Tıpkı bunun gibi duygularımız da bize bir tehlikeyi haber verirler. Bu yüzden onları anlar ve gereğini yaparak tehlikeden uzaklaşabiliriz. Ben olumsuz duygu yaşamak istemiyorum demek, elim ateşe değsin ama ben bu tehlikenin farkına varmayayım demeye benziyor.  Tabii bazı hastalıklı durumlarda duygular abartılı ve dayanılmaz boyutlara ulaşır, kişinin hayatını yaşanmaz hale getirirse o zaman uzaman desteği gerekir.