İki kızını iki ayrı köye gelin eden adam, onları ziyaret etmek istemiş. Birinci kızının evine varmış. Birkaç gün kalmış. Çiftçilik yapan damadı kayınpederini tarlalarına götürmüş; “Bak baba tarlaları sürdüm, mahsulü ektim, Ulu Tanrı bir yağmur verirse zengin olurum. Şimdi yağmur yağsın diye dua ediyorum.”
Bir süre sonra oradan ayrılıp, öbür kızının yanına gitmiş. Bu damadı kerpiç ustasıymış. O da kayınpederini kerpiç yaptığı yere götürmüş, “Bak baba kerpiçleri yaptım, kurusun diye serdim. Eğer yağmur yağmazsa işim iş. Tanrım yağmur vermesin diye dua ediyorum.”
Adam köyüne dönmüş bir gün sonra şiddetli bir yağmur yağmış. Adam; ‘benim damatlardan biri hapı yuttu’ diye hayıflanmış.
Tanrı, yağmur yağsa birini, yağmasa diğerini kayırmış oluyor!
Futbol maçlarını seyredenlerin malumudur. Ülkemizde her coğrafyadan, her dinden futbolcu var. Oyuncular oyuna girerken dua ediyorlar. Kimi elini açıp dua ediyor, kimi istavroz çıkarıyor. Herkes Tanrı’sından kendine yardım etmesini istiyor. Şimdi Tanrı Müslüman’ı mı kayırsın, Hıristiyan’ı mı kayırsın, Budist’i mi kayırsın?
Tanrıdan istekler sınırsız. Kimi para istiyor, kimi sevmediklerini cezalandırmasını, kimi sevdiklerini ödüllendirmesini, kimisi de düşmanlarının tez zamanda canını almasını istiyor.
Tanrı’dan yardım isteyenler galiba tanrıyı kendileri gibi yani insan gibi tasavvur ediyorlar. Tanrı’nın kendisi gibi öfkeleneceğini, seveceğini varsayıyor. Oysa tanrının duyguları olur mu? Duygularına göre hareket eden Tanrı olur mu?
İnsanoğlu gerçekte zayıftır. Büyük doğa felaketleri insanları ölümle burun buruna getirdiği için büyük bir çaresizlik duygusu yaratır. Yine gücü ele geçiren bir zalimin zulmüne maruz kalanlar büyük bir çaresizlik yaşarlar. İşte bu durumdaki insanların Tanrıya sığınması anlaşılabilir bir şey. Gerçekten Tanrı işte bunları kayırsın!
Kendi başını beceremeyip her işini Tanrıya havale edenlere ne diyeceğiz? Bu durumda Tanrı kimi kayırsın? Biz en iyisini burada Tanrının işine karışmayalım.
