Hindistan’da bir müfettiş bir köy okulunu habersiz denetlemeye gitmiş. Bir sınıfa girmiş; “Bu sınıftaki en çalışkan üç öğrenci sırayla tahtaya gelsin ve benim sorduğum problemi çözsün,” demiş. Müfettişin buyurduğu gibi birinci çocuk gelmiş, sorulan problemi yapmış ve yerine geçmiş. İkinci çocuk gelmiş o da sorulan problemi çözmüş ve yerine geçmiş. Sıra üçüncüye geldiğinde, çocuk kalkmakta biraz tereddüt göstermiş sonra tahtaya gelmiş. Sorulan problemi çözerken bir anda müfettiş, bu çocuğun ilk gelen çocuk olduğunu fark etmiş.

            “Yanılmıyorsam sen tahtaya ilk çıkan öğrencisin. “ demiş. Öğrenci; “Efendim üçüncü olarak tahtaya çıkacak olan arkadaşım kriket maçına gitti. Ben bugün onun tüm işlerini yapmaya söz verdiğim için onun yerine geldim,” demiş. Müfettiş, yapılanın yanlış olduğunu, bundan sonra kimsenin böyle yapmaması gerektiğini, sınıfa uzun uzun anlatmış. Sonra öğretmene dönerek; “Siz öğrencilerinizi tanıyorsunuz, niye bu duruma izin verdiniz?” diye sormuş. Öğretmen; “Efendim bu sınıfın öğretmeni de kriket maçına gitti. Ben bu sınıfa onun yerine bakıyorum, doğrusu öğrencileri tanımıyorum, kusura bakmayın,” demiş.

            Müfettiş; “Burası nasıl bir okul, öğrenci başkasının yerine tahtaya kalkıyor, öğretmen gerçek öğretmen değil!” diye bağırmış. Bir süre sonra yumuşayan müfettiş; Siz dua edin bugün buraya gelmesi gereken müfettiş de kriket maçına gitti. O çok sert biridir. Eğer o gelseydi başınız beladaydı,” demiş.

            ‘Kabahat samur kürk olsa kimse giymezmiş,’ derler ya aynı o hesap, insanlar suçu başkasına atıp kendini beraat ettiriyor.

            Herkes, güzel bir dünya, sağlıklı, huzurlu, mutlu bir yaşam istiyorum, diyor. Bunu gerçekten isteyenlerin üzerine düşeni yapması gerekir. Kime sorsanız ben üstüme düşeni yapıyorum, başkaları yapmıyor, diyerek suçu üstünden atıyor.

            Hepimiz aynı dünyadayız ve olan biten her şeyden hepimiz sorumluyuz. Kendi sorumluluğunu layıkıyla yerine getirmek istemeyenler, olur olmaz bahanelere sığınıp, kendini aklıyor. Bir ideolojiye mensup olanların işi daha kolay. Onların bakış açısına göre; suçlu kendi gibi düşünmeyenler yani öteki. Öyleyse değişmesi gereken öteki!

Bir problemle karşılaşınca bir suçlu bulmak belki kişiyi beraat ettirebilir ama güzelliğe, çözüme zerre katkı sağlamaz.

Nereden bakarsanız bakın herkesin bir ideolojisi, bir görüşü, bir inancı var. Eğer kişinin durduğu yer; onu tarafsız olmaktan, adil davranmaktan alıkoyuyorsa, kendi sorumluluğunu görmesi mümkün değildir. Biraz soğukkanlı, ılımlı, olanlar, aşırılıktan kaçınabilenler kendi sorumluğunu daha iyi fark edebilir.