“Öğrenmeyi öğrenmek” deyişi uzun yıllar önce yaygınlaştı. Bilim insanları görevlerini yerine getiriyorlar. İnsanların geleceğe hazırlanmaları için öğrenmeyi öğrenmenin esas olduğunu vurguladılar. Bunun nedeni hızla artan bilgi fazlalığı arasından en gerçek olanı bulabilmektir. 

Ülkemizde bu konuda sorun yaşanmaya başlandı. Dijital dünya kullanılmaya başlandı. Sosyal Medyada yayılan bilgiler. Google gibi tarama motorlarındaki taramalar. Çok sayıda siteye erişim sağlıyor. Hangisi doğru? Hangisi gerçek? Kime güvenmeliyiz? Bu sorular herkesin kafasında. “Öğrenmeyi öğrenmek”, “kanıta dayalı uygulamalar” gibi çok sayıda ifade ve kavramlar bu sorunların yaşanmaması için ortaya kondu. Gelişmiş ülkelerde eğitimleri yapıldı. Devlet, bilim, meslek ve eğitim kurum ve kuruluşları el ele çalışarak yapılanıyorlar.

Türkiye’de ise çok fazla yapılanma gözlenmiyor. Sadece konuşma çerçevesinde kalıyor. Devlet ve belediyeler her şeyi biz yaparız diyor. Veya biz ne dersek o olur diyorlar. “Bilgisi olmadan fikir üretenlerle ve sen ben bizim oğlan” yaklaşımıyla nereye varılabilir? Özellikle “kulaktan duyarak” hareket etmek, düşünce belirtmek yaygın olduğu için ülkemiz oldukça zor durumda denebilir. 

Konuşuluyor ancak bu zorluğun hatta riskin çözümünün “öğrenmeyi öğrenmek” olduğu halen kavranmamış görünüyor.

Bu deyişin kavramını anlayanlar belirli yerdeler. Geleceği yakalayabilecekler. Anlamayanlar yerinde saymaya devam edecekler. Biraz yürüyoruz gibi hissetseler de gelecekte var olmak konusunda sorun yaşayacaklar. 

Bilim insanlarının, özellikle eğitim ve hizmette de belirli deneyimi olan kişilerin önemli görevleri bulunduğunu düşünüyorum. Özellikle tüm yaşamlarında dünyada ve Türkiye’deki oluşumlar içerisinde bulunmuş kişilerin sorumluluğu büyük. Geçmişte neler olmuş? Şimdi neler olmakta? Gelecek için nasıl hazırlanmalıyız? Dünyada neler oluyor? Türkiye bu olanlara ne derece ayak uydurabiliyor? Bunları paylaşmamız gerekiyor. Bilgisi olmadan fikir yürütenlerin çoğunlukta ve bu kişilerin çevresinde daha çok toplanılıyor olmasına karşın, ilgi duyanlar da olacaktır. Oluyor da…

Kalite yönetimi ve sağlık alanında hizmet, araştırma, eğitim; mesleksel, bilimsel ve sosyal sorumluluk alanlarındaki sivil toplum kuruluşlarında aktif olan bir kişi olarak ortak çıkarımlarımdan bazılarını paylaşmak istiyorum.

Yaklaşık 40 yıldır dünyada ve Türkiye’de bu alanlarda çeşitli toplantılara katılmaktayım.  İstatistiksel olarak bakarsanız, yaş olarak uç değerlerdeyim. Dağılım yeni başlayanlar, 5-15 yıl arasında bu alanda aktif olanlar şeklinde. Her alandaki ulusal toplantılarda, değişmeyen ortak çıkarımım “öğrenmeyi öğrenmek” konusundaki durum. “Öğrenmeyi bilmek” toplumumuzda halen iyileştirilmeye açık alanlardan birisi. Neden mi?

“Kulaktan dolma bilgiyle fikir üretenler”

“Konunun tarihçesini bilmeyenler”

“Bilimsel olarak ortaya konan yeni uygulamalar için yeni deyişleri moda haline getirip kullananlar”, ancak bu konuda uygulamalarda bulunmayanlar. Örneğin, “Süreç yaklaşımı” ve “risk temelli düşünce”, vb.

“Dünyada bilimsel olarak ortaya çıkan belirli ifadeleri çekip, aslını bilmeden, fikir üretenler”

“Dünyada yaklaşık 10 yıl veya daha uzun süredir tartışılan konuları yeniymiş gibi ileri sürenler”

“Bilgili olmasa da bu ifadeleri sürenlerin çevresinde toplananlar”

Böyle kişilerin karar verici pozisyonlarda bulunmalarının ülkeye etkileri ne olur? Oluyor? Olmakta? Ve Olacak? Düşünmek gerekli.

Asıl önemli olan da çevresindekilerin de farkına varmamaları…

Bu şekilde kapılmış olan köşelerinden ve yerlerinden vazgeçemeyenler çoğunlukta. Bu tür tutum ve davranışlar, gençlerin önünde önemli bir engeldir. 

Bu durumda ne yapılmalı? Eğitim sistemimizin değerlendirilmesi sadece gazete köşelerinde kalmamalı. Anne ve babalar hep birlikte değerlendirmeli. Platformlar oluşturmalı. Her birey dijital sistemin fırsatlarından yararlanmayı öğrenmeli…

Çocuklarının geleceği için onları öğrenmeyi öğrenen bireyler olarak yetiştirmeli. Kendisi de öğrenmeyi öğrenmeli…

Kalite beklentilerin karşılanmasıdır. Dijital dünya, beklentileri artırıyor. İnsanlık için en uygununu gerçekleştirmek benim, senin ve onun elinde. Ancak liyakate dayalı “biz” bilinciyle yürünmedikçe yol almak çok zorlayıcı.

“Biz” ekiplerinin öğrenen kişilerle oluşturulması temennisiyle…  

İyi bir hafta diliyorum.  

Sevgi ve Saygıyla kalın.